Doğduğunda Ahmediye ya da Kuran sayfasının kenarına doğum tarihi yazılırdı. Çünkü en sağlam evrak onlardı. Kaybolmaz, sağlam.
Doğum günleri de şöyle söylenirdi.
-Teze pendirlerde
-Şaraküstü’den marıl geldiydi o gün.
-Teze hıyarlarda
-Arpa yolmasında
-Gaynanamgil bulgur gaynatmıya gettilerdi, o gün.
-Eriklerin comcomusunda
-Antep balcanı çıktıydı.
-Tomusun sıcaanda
-Karalık sergisinde
-Fıstık sergisinde
-O gün kuyruk doğduydu.
Beter bi sıcak gündü.
-Hayirlerde
-Şire vaktiydi
-Kış ağzı ev çıkarıyken
-Teze kar yağdeenda
-Zemharide doğduydun, bezini yuyana kadar dınnaklarım düştürdü.
-Arap devenin karnına girdee gün
-Babangil kar basmıya gettee gün.
-Garinin oğlanı sel götürdüğü gün.
-Tandırı kaldırdığım gün doğdun.
Ne güzel mevsimlerle, hasatla, işlerle göre doğardık. Ne mumu bilirdik, ne pastayı, ne hediyeyi. Allah umuduna doğum günü bilir, nüfusa kaydımız da oğlanlar acı ekeleşsin de eyle askere getsin diye bir yaş küçük, kızlar da erken gelin olsun diye bir yaş büyük yazılırdı. Biz bunlardan şikayetci değildik, etrafımız da evimiz de kanaatkardı. Şimdi de elti eltiye bakar g.tünü ataşa yakar hesabı ; millet birbirine bakıp en masıraflısı neyse onu yapar oldu. Allah esirgesin, yokluk ,kıtlık vermesin.
